Bezpieczeństwo władzy i ustroju

Zadania związane ściśle z bezpieczeństwem wewnętrznym państwa podzielić można na wiele różnych aspektów, do których niezbędne jest powołanie innych jednostek specjalnych czy tajnych służb. Oczywiście nie wszystkie działania w zakresie bezpieczeństwa i ładu publicznego w kraju powinny być realizowane przez takie organy jak UOP czy późniejsze, zastępujące UOP instytucje – ABW i AW. Bez względu jednak na strukturę organizacyjną, w państwie powinna istnieć swoista równowaga pomiędzy tym, co jest publiczne i dostępne dla mediów oraz społeczeństwa, a tym, co musi dla bezpieczeństwa pozostać wyłącznie domeną państwa i najbardziej uprzywilejowanych urzędników oraz funkcjonariuszy, którzy poprzez lata swojego poświęcenia dla pracy zyskali zaufanie i odpowiednie klauzule upoważaniające ich do dostępu do tajnych informacji. Nikogo nie powinno dziwić, że państwo musi funkcjonować także na arenie wywiadu i kontrwywiadu, uciekając się niejednokrotnie do szpiegostwa chociażby w celu ochrony integralności własnego terytorium, a jeśli media i opinia publiczna wiedzą zbyt wiele o działaniach takich organów jak UOP – wiedzą o tych działaniach wiele więcej także służby wywiadowcze czy wojskowe krajów sąsiednich lub wrogo nastawionych. W interesie wszystkich powinno więc być takie prowadzenie organów bezpieczeństwa i ustawowo wyznaczonych do tego instytucji rządowych, aby o ich pracy trzeba było mówić jak najmniej i jak najrzadziej.

Nikt nigdy nie poddawał w wątpliwość samej idei istnienia Urzędu Ochrony Państwa, gdyż jego kompetencje zakładały chociażby zwalczanie przestępczości zorganizowanej czy działanie na rzecz zabezpieczenia integralności terytorialnej państwa. To wymagało od UOP bardzo szerokich kompetencji, nastawionych zarówno na rynek wewnętrzny jak i przestrzeń zewnętrzną. Bronienie się przed spiskami gospodarczymi czy atakami terrorystycznymi wymagało bowiem analizy wielu danych spływających z całego świata, a także pozyskiwania w drodze pracy agentury własnych danych mówiących o działaniach sił przeciwnych. Z koeli troska o bezpieczeństwo społeczne i stabilność oraz funkcjonowanie organów państwowych, wymagało licznych uprawnień operacyjnych, śledczych oraz narzędzi umożliwiających daleko posuniętą inwigilację.

UOP był więc od samego początku swojego funkcjonowania swoistą super organizacją, która mogła w dość autorytarny sposób decydować o osobach, organizacjach inwigilowanych i podejrzewanych, oraz metodach ich rozpracowywania. Z pewnością wiele afer gospodarczych i politycznych było przez UOP rozgrywanych dla własnych korzyści, ale przy okazji udało się jej śledczym zdemaskować kilka niesamowicie korupcyjnych układów, siatek szpiegowskich na terenie kraju, udaremnić kilka poważnych przerzutów nielegalnej broni, narkotyków czy innej kontrabandy. Wielkim sukcesem w historii UOP było niewątpliwie uwolnienie agentów CIA w ramach operacji Samum, w momencie, gdy żadne inne państwo nie chciało się zaangażować w tak trudną misję na terenie wielkiego konfliktu.

Polityczne zamieszki wokół funkcjonowania UOP doprowadziły ostatecznie do przygotowania nowej ustawy, która w roku 2002 zdemontowała Urząd Ochrony Państwa i powołała do życia dwie nowe instytucje. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego przejęła przede wszystkim te zadania i kompetencje UOP, które nakierowane były na gwarantowanie bezpieczeństwa i integralności wewnętrznej państwa. Oznacza to nie tylko zwalczanie przemytu, przestępczości zorganizowanej czy korupcji, ale także pracę typowo agenturalną i stosowanie różnych technik operacyjnych inwigilujących. Natomiast Agencja Wywiadu jako taka przejęła te najważniejsze zadania po Urzędzie Ochrony Państwa, które nakierowane były na ochronę przed zagrożeniami zewnętrznymi, co z kolei mocno nakierowuje na szpiegostwo i prowadzenie siatek agenturalnych na zewnątrz. Obie instytucje mają w swoich zadaniach naturalnie opiekę nad najważniejszymi instytucjami, infrastrukturą krytyczną, organami władzy państwowej, a także czołowymi politykami, których bezpieczeństwo i możliwość funkcjonowania są także gwarantami stabilności państwa i jego ciągłości na wypadek konfliktu zewnętrznego i wewnętrznego.

 

Leave a Reply